- stăpânie
- STĂPÂNÍE s. v. autoritate, calm, cârmuire, conducere, cumpăt, diriguire, dominare, dominaţie, domnie, fire, guvernare, hegemonie, putere, stăpânire, supre-maţie.Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime
Dicționar Român. 2013.
stăpânie
Look at other dictionaries:
stąpanie — n I rzecz. od stąpać … Słownik języka polskiego
autoritate — AUTORITÁTE, autorităţi, s.f. 1. Drept, putere, împuternicire de a comanda, de a da dispoziţii sau de a impune cuiva ascultare. 2. Organ al puterii de stat competent să ia măsuri şi să emită dispoziţii cu caracter obligatoriu. ♦ Reprezentant al… … Dicționar Român
conducere — CONDÚCERE, conduceri, s.f. Acţiunea de a (se) conduce; activitatea conducătorului. ♦ (concr.) Persoană sau colectiv care conduce. – v. conduce. Trimis de LauraGellner, 17.03.2009. Sursa: DEX 98 CONDÚCERE s. 1. cârmuire, diriguire, domnie,… … Dicționar Român
cumpăt — CÚMPĂT, s.n. 1. Echilibru sufletesc, judecată dreaptă, stăpânire de sine; cumpătare. 2. (Rar) încercare grea la care este supus cineva. 3. (înv.; în expr.) Pe sub cumpăt = pe ascuns; cu vicleşug. – lat. compitus (= computus socoteală ). Trimis de … Dicționar Român
domnie — DOMNÍE, domnii, s.f. 1. Autoritatea politică şi juridică a domnului (3); demnitatea de domn. ♦ Timpul cât un domn (3) se află la conducerea ţării. ♦ Regiune sau populaţie stăpânită de un domn (3). 2. Dominaţie, stăpânire, putere. 3. (înv.;… … Dicționar Român
guvernare — GUVERNÁRE, guvernări, s.f. Acţiunea de a guverna; perioadă în care un guvern îşi exercită activitatea. – v. guverna. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 GUVERNÁRE s. 1. cârmuire, conducere, diriguire, domnie, stăpânire, (înv. şi pop.)… … Dicționar Român
chód — m IV, D. chodu, Ms. chodzie 1. lm M. chody zwykle w lp «stawianie kroków, chodzenie, stąpanie; sposób chodzenia» Chód powolny, prędki, szybki, równy, chwiejny, niepewny, żołnierski. Chód konia. Mieć ciężki, lekki chód. ◊ Kaczy a. kaczkowaty chód… … Słownik języka polskiego
krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy … Słownik języka polskiego
tup — «wyraz, zwykle powtórzony, mający naśladować głośne chodzenie, stąpanie» Tup, tup, słychać kroki za drzwiami … Słownik języka polskiego
tupu — «wyraz, zwykle powtórzony, mający naśladować głośne chodzenie, stąpanie (czasem w połączeniu: tupu tup)» … Słownik języka polskiego
