poleier

POLEIÉR, poleieri, s.m. (Rar) Poleitor. [pr.: -le-ier] – Polei² + suf. -ar.

Trimis de cata, 08.04.2004. Sursa: DEX '98



poleiér s. m. (sil. -li-er), pl. poleiéri

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic