apostrofa

apostrofa
APOSTROFÁ, apostrofez, vb. I. tranz. A adresa cuiva o mustrare (violentă), a mustra pe cineva (cu ton aspru). – Din fr. apostropher.
Trimis de RACAI, 30.09.2003. Sursa: DEX '98

APOSTROFÁ vb. v. certa.
Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime

apostrofá vb., ind. prez. 1 sg. apostroféz, 3 sg. şi pl. apostrofeáză
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

A APOSTROF//Á apostrofaéz tranz. (persoane) A supune unei apostrofe; a întrerupe brutal făcând o observaţie aspră. /<fr. apostropher
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

APOSTROFÁ vb. I. tr. A vorbi cuiva aspru, a mustra. [< fr. apostropher].
Trimis de LauraGellner, 25.01.2006. Sursa: DN

APOSTROFÁ vb. tr. a adresa cuiva o mustrare, a dojeni, a critica. (< fr. apostropher)
Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • apòstrofa — ž jez. knjiž. stilska figura, obraćanje neprisutnima kao prisutnima, i neživom kao živom …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • apostrofa — apòstrofa ž DEFINICIJA jez. knjiž. stilska figura, obraćanje neprisutnima kao prisutnima, i neživom kao živom ETIMOLOGIJA vidi apostrof …   Hrvatski jezični portal

  • apostrofa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. apostrofafie, lit. {{/stl 8}}{{stl 7}} bezpośredni, często patetyczny zwrot do osoby nieobecnej lub zmarłej, bóstwa, idei lub przedmiotu – jedna z figur retorycznych <gr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • apostrofă — APOSTRÓFĂ1, apostrofe, s.f. 1. Imputare, mustrare adresată cuiva (pe un ton violent). 2. Figură retorică sau de stil prin care oratorul sau scriitorul, întrerupându şi brusc cursul expunerii, se adresează direct unei persoane sau unui lucru… …   Dicționar Român

  • apostrofá — vb., ind. prez. 1 sg. apostroféz, 3 sg. şi pl. apostrofeázã …   Romanian orthography

  • apostrófã — s. f., g. d. art. apostrófei; pl. apostrófe …   Romanian orthography

  • apostrofa — ż IV, CMs. apostrofafie; lm D. apostrofaof lit. «figura retoryczna polegająca na bezpośrednim i uroczystym zwróceniu się do przedmiotu, pojęcia abstrakcyjnego, osoby (zmarłej, nieobecnej), z którymi w rzeczywistości nie można rozmawiać, w celu… …   Słownik języka polskiego

  • apóstrofa — e ž (ọ̑) lit. ogovor, ogovarjanje neprisotne osebe ali stvari, nagovor: govornikove apostrofe in retorična vprašanja …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • apostrofare — apostrofa/re (1) v. tr. (a parole) investire, aggredire, assalire, scagliarsi □ inveire □ redarguire, rimproverare. SFUMATURE ► inveire. apostrofa/re (2) v. tr. (ling.) mettere l apostrofo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • apostrofato — apostrofa/to (1) part. pass. di apostrofare (1); anche agg. chiamato in malo modo □ redarguito, rimproverato. apostrofa/to (2) part. pass. di apostrofare (2); anche agg. con l apostrofo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”