şuşuitor

şuşuitor: ŞUŞUITÓR, -OÁRE, şuşuitori, -oare, adj. Care şuşuie; foşnitor. [pr.: -şu-i-] – Şuşui + suf. -tor.

Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX '98

şuşuitór adj. m. (sil. -şu-i-), pl. şuşuitóri; f. sg. şi pl. şuşuitoáre

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

ŞUŞUIT//ÓR şuşuitoroáre (şuşuitoróri, şuşuitoroáre) Care şuşuie; care produce un şuşuit. /a şuşui + suf. şuşuitortor

Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

şoşoitor — şoşoitór, şoşoitoáre, adj. (pop.; despre frunze şi ape) care şoşoie, susură, murmură, foşnesc; şuşuitor. Trimis de blaurb, 14.11.2008. Sursa: DAR … Dicționar Român
şoşăi — şoşăí ( ăésc, ít), vb. – A şopti, a vorbi în taină. – var. şoşoi, şuşui, şoşoti. Creaţie expresivă, bazată pe consonanţa şş, cf. sîst, şop, pentru var. cf. ALR, II, 11. – Der. şosele (var. şuşele), s.f. pl. (linguşeli, vorbe amăgitoare), pentru… … Dicționar Român

Academic Dictionaries and Encyclopedias