sticleţel

STICLEŢÉL, sticleţei, s.m. Diminutiv al lui sticlete. [var.: (pop.) stigleţél s.m.] – Sticlete + suf. -el.

Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX '98



sticleţél s. m. (sil. -cle-), pl. sticleţéi, art. sticleţéii

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic