- răzlogi
- RĂZLOGÍ vb. v. despărţi, izola, răzleţi.Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime
Dicționar Român. 2013.
răzlogi
Look at other dictionaries:
rázlog — óga m (á ọ) navadno s prilastkom kar utemeljuje, podpira kako ravnanje, odločitev: kaj je bil glavni razlog, da je tako dolgo okleval; to ni zadosten razlog, da tako ravnaš; imeti, navesti razloge za odpoved; pravi, prepričljiv, tehten razlog;… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
răzlog — RĂZLÓG, răzlogi, s.m. (reg.) Despicătură lungă din trunchiul unui copac, întrebuinţată la facerea gardurilor. – Din sl. razlogŭ. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 RĂZLÓG s. (reg.) corlată, zăvor. (răzlog la un gard.) Trimis de… … Dicționar Român
oprostílen — lna o prid. (ȋ) knjiž. s katerim se oprosti: slišati je bilo oprostilne glasove ♦ jur. oprostilni razlogi razlogi za oprostitev od obtožbe; oprostilna sodba sodba, s katero se obtoženec oprosti obtožbe … Slovar slovenskega knjižnega jezika
oprostítven — a o prid. (ȋ) nanašajoč se na oprostitev: oprostitveni postopek ♦ jur. oprostitveni razlogi oprostilni razlogi … Slovar slovenskega knjižnega jezika
rãzlóg — s. m., pl. rãzlógi … Romanian orthography
răzleţi — RĂZLEŢÍ, răzleţesc, vb. IV. 1. refl. A se îndepărta de un grup, a pleca (de lângă...). 2. refl. şi tranz. A (se) răspândi în direcţii diferite; a (se) împrăştia, a (se) risipi. – Probabil răz + lăţi. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX … Dicționar Român
separa — SEPARÁ, sepár, vb. I. 1. tranz. A face să nu mai fie împreună; a despărţi, a desface, a izola. ♦ refl. (Despre persoane) A se îndepărta, a se despărţi; (despre soţi) a divorţa. 2. refl. şi intranz. (fiz.; despre o substanţă solidă dizolvată într… … Dicționar Român
izbíti — bíjem dov., izbìl (í ȋ) 1. z udarjanjem spraviti kak predmet iz snovi, v kateri je, tiči: izbiti zagozdo; izbiti sekiro iz tnala // s silo, z močnim udarcem odstraniti: izbiti sodu dno; izbiti nož, orožje iz roke / pri padcu si je izbil dva… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
izključítven — a o (ȋ) pridevnik od izključitev: izključitveni razlogi … Slovar slovenskega knjižnega jezika
izločítven — a o prid. (ȋ) nanašajoč se na izločitev: izločitveni razlogi / izločitvena tekma izločilna tekma ♦ jur. izločitveni zahtevek zahtevek, naj se izločijo iz stečajnega sklada ali izmed zarubljenih predmetov stvari, ki so last tretjih oseb … Slovar slovenskega knjižnega jezika
