năbuşire

NĂBUŞÍRE, năbuşiri, s.f. (pop.) Faptul de a (se) năbuşi. – v. năbuşi.

Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX '98



năbuşíre s. f., g.-d. art. năbuşírii; pl. năbuşíri

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic