- nourel
- NOURÉL, nourei, s.m. (pop.) Norişor. [pr.: no-u-] – Nour + suf. -el.Trimis de ana_zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX '98NOURÉL s. v. norişor, noruleţ, noruţ, no-uraş.Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonimenourél s. m., pl. nouréi, art. nouréiiTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortograficnourél, nouréi, s.m. (pop.) 1. norişor, noruleţ. 2. (reg.) ţânţar mic.Trimis de blaurb, 11.08.2006. Sursa: DAR
Dicționar Român. 2013.