glasníca — e ž (í) ženska oblika od glasník: glasnica novega življenja / umetnost kot glasnica človečanstva / vest o smrti, ki mu jo je prinesla glasnica, ga je močno zadela … Slovar slovenskega knjižnega jezika
zvučan — zvȗčan prid. <odr. čnī> DEFINICIJA 1. a. koji jako i jasno zvuči, koji odzvanja, koji jasno odjekuje; zvonak b. koji se artikulira uz titranje glasnica 2. pren. koji je na glasu; čuven (o imenu osobe), glasovit, poznat 3. <odr.> [i]… … Hrvatski jezični portal
Ȋris — {{tag1=2}}Ȋ{{/tag1}}ris ž mit. grčka božica duge (u Ilijadi glasnica bogova) simbolizira vezu između neba i zemlje, bogova i ljudi ✧ {{001f}}grč … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
lága — ž glazb. reg. impostacija glasa, visina tona s obzirom na položaj glasnica [visoka ∼; niska ∼] ✧ {{001f}}njem … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
pròmūklōst — ž 1. {{001f}}osobina ili stanje onoga koji je promukao 2. {{001f}}pat. promjena glasa izazvana bolešću glasnica, sluznice grkljana i sl … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
zvȗčan — zvȗč|an prid. 〈odr. čnī〉 1. {{001f}}a. {{001f}}koji jako i jasno zvuči, koji odzvanja, koji jasno odjekuje; zvonak b. {{001f}}koji se artikulira uz titranje glasnica 2. {{001f}}pren. koji je na glasu; glasovit, poznat, čuven (o imenu osobe) 3.… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
neglasnică — NEGLÁSNICĂ, neglasnice, adj. (înv.; în sintagma) Slovă neglasnică (şi substantivat, f.) = consoană. – Ne + glasnică. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 NEGLÁSNICĂ s. v. consoană, consonantă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa:… … Dicționar Român
vocală — VOCÁLĂ, vocale, s.f. (fon.) Sunet al vorbirii la a cărui emitere curentul de aer sonor iese liber prin canalul fonator, fără să întâlnească nici un obstacol; semn grafic, literă care reprezintă un asemenea sunet. ♢ Vocală neutră = structură… … Dicționar Român
promuklost — pròmūklōst ž <G osti, I osti/ ošću> DEFINICIJA 1. osobina ili stanje onoga koji je promukao 2. pat. promjena glasa izazvana bolešću glasnica, sluznice grkljana i sl. ETIMOLOGIJA vidi promukao … Hrvatski jezični portal
bezvučan — bèzvučan prid. <odr. čnī> DEFINICIJA 1. koji nema zvuka; nijemi 2. fon. koji se ne artikulira uz titranje glasnica SINTAGMA bezvučan glas fon. vrsta glasa gdje glasnice ne titraju prolaskom zračne struje (p, t, k, c, č, ć, f, s, š, h);… … Hrvatski jezični portal