conciliant

conciliant
CONCILIÁNT, -Ă, concilianţi, -te, adj. Împăciuitor; care se lasă uşor înduplecat. [pr.: -li-ant] – Din fr. conciliant.
Trimis de Joseph, 16.05.2004. Sursa: DEX '98

CONCILIÁNT adj. v. împăciuitor.
Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime

conciliánt adj. m. (sil. -li-ant), pl. conciliánţi; f. sg. conciliántă, pl. conciliánte
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

CONCILIÁN//T concilianttă (conciliantţi, conciliantte) Care cade de acord; înclinat spre cedări. [Sil. -li-ant-] /<fr. conciliant
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

CONCILIÁNT, -Ă adj. care se lasă uşor înduplecat; împăciuitor. (<fr. conciliant)
Trimis de Anonim, 03.12.2005. Sursa: MDN

CONCILIÁNT, -Ă adj. Împăciuitor; uşor de înduplecat. [pron. -li-ant. / cf. fr. conciliant].
Trimis de LauraGellner, 09.04.2006. Sursa: DN

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • conciliant — conciliant, iante [ kɔ̃siljɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1679; de concilier ♦ Qui est porté à maintenir la bonne entente avec les autres par des concessions. ⇒ accommodant, arrangeant, conciliateur, 1. coulant. Il est d un caractère conciliant. Il n est pas… …   Encyclopédie Universelle

  • conciliant — conciliant, ante (kon si li an, an t ) adj. Qui est propre à concilier. Homme, esprit, caractère conciliant. Paroles conciliantes …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • conciliant — CONCILIANT, ANTE. adject. Qui est propre à la conciliation. Espritconciliant …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • CONCILIANT — ANTE. adj. Qui est disposé, qui est propre à concilier les esprits, les gens d intérêts opposés. C est un homme fort conciliant. Esprit, caractère conciliant. Des mesures conciliantes …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • conciliant — adjective conciliatory It is a conciliant authority, a joint authority expressed formatively and normatively through Bible, community, and Spirit<! …   Wiktionary

  • CONCILIANT, ANTE — adj. Qui est porté à concilier les esprits, les gens d’intérêts opposés. C’est un homme fort conciliant. Esprit, caractère conciliant. Des mesures conciliantes …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • conciliánt — adj. m. (sil. li ant), pl. conciliánţi; f. sg. conciliántã, pl. conciliánte …   Romanian orthography

  • conciliant — adj. konsilyê (Albanais) / in (Villards Thônes), TA, E ; => Accommodant …   Dictionnaire Français-Savoyard

  • conciliant — …   Useful english dictionary

  • conciliante — ● conciliant, conciliante adjectif Qui est prêt, disposé à la conciliation, qui témoigne de cette disposition ; accommodant : Homme conciliant. ● conciliant, conciliante (synonymes) adjectif Qui est prêt, disposé à la conciliation, qui témoigne… …   Encyclopédie Universelle

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”