adòrātor — m (adòrātorica ž) onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
adorator — adòrātor m DEFINICIJA onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj ETIMOLOGIJA vidi adoracija … Hrvatski jezični portal
adorator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. adoratororze; lm M. adoratororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna zabiegający o względy kobiety; konkurent; wielbiciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Adorator, S. (1) — 1S. Adorator, C. (3. März). Lat. – der Anbeter. – Der hl. Adorator war Bekenner in Combraille und wird vorzüglich in Loubersak bei Anbuffon in der Diözese Limoges verehrt, wo auch sein Leib bestattet wurde. Vielleicht ist er ein und dieselbe… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Adorator, S. (2) — 2S. Adorator, M. (14. Nov.) Der hl. Adorator war Martyrer in Limoges (Lemovicis) in Frankreich. Sonst ist uns von ihm nichts Näheres bekannt. (El.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
adorator — m IV, DB. a, Ms. adoratororze; lm M. adoratororzy ( owie), DB. ów «mężczyzna ubiegający się o względy kobiety; wielbiciel» Adorator pięknych kobiet. Być czyimś adoratorem. Mieć wielu adoratorów … Słownik języka polskiego
adorateur — adorateur, trice [ adɔratɶr, tris ] n. • 1420; lat. ecclés. adorator 1 ♦ Personne qui adore, rend un culte à (une divinité). Les Incas, adorateurs du Soleil. 2 ♦ Amoureux empressé. « Volage adorateur de mille objets divers » (Racine). ● adorateur … Encyclopédie Universelle
amorez — AMORÉZ, amorezi, s.m. (fam.) Adorator, îndrăgostit, iubit2 (2). ♢ Prim amorez = actor care interpretează pe scenă rolul tânărului îndrăgostit. – Din amoreză. Trimis de cata, 18.01.2004. Sursa: DEX 98 AMORÉZ s. v. amant, concubin, iubit, prieten … Dicționar Român
demonolatru — DEMONOLÁTRU, demonolatri, adj., s.m. (Care este) adorator al demonilor. – Din fr. démonolâtre. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 demonolátru adj. m., s. m. (sil. tru), pl. demonolátri; f … Dicționar Român
ofiolatru — OFIOLÁTRU, Ă, ofiolatri, e, s.m. şi f. Adorator al şerpilor. [pr.: fi o ] – Din fr. ophiolâtre. Trimis de cata, 06.12.2001. Sursa: DEX 98 ofiolátru s. m. (sil. fi o , tru), art. ofiolátrul; pl. ofiolátri … Dicționar Român
