ofiolatru

OFIOLÁTRU, -Ă, ofiolatri, -e, s.m. şi f. Adorator al şerpilor. [pr.: -fi-o-] – Din fr. ophiolâtre.

Trimis de cata, 06.12.2001. Sursa: DEX '98



ofiolátru s. m. (sil. -fi-o-, -tru), art. ofiolátrul; pl. ofiolátri, art. ofiolátrii

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



OFIOLÁTRU, -Ă s.m. şi f. Adorator al şerpilor. [pron. -fi-o-. / < fr. ophiolâtre].

Trimis de LauraGellner, 09.12.2006. Sursa: DN



OFIOLÁTRU, -Ă s. m. f. adorator al şerpilor. (< fr. ophiolâtre)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN