- smârd
- SMÂRD, -Ă, smârzi, -de, adj. (reg.; despre oameni) Murdar; scârbos. – Din sl. smrŭdŭ.Trimis de IoanSoleriu, 25.07.2004. Sursa: DEX '98SMÂRD adj. v. jegos, mânjit, murdar, negru, nespălat, pătat, răpănos, slinos, soios.Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonimesmârd adj. m., pl. smârzi; f. sg. smârdă, pl. smârdeTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortograficSMÂR//D smârddă (smârdzi, smârdde) rar (despre persoane) Care nu respectă sau neglijează curăţenia; murdar. /<sl. smruduTrimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEXsmîrd (-dă), adj. – 1. (înv.) Grosolan. – 2. Murdar, scîrbos. – 3. (Trans.) Urît, mişel. – var. zmîrd, Trans. de v. zmărd. sl. smrŭdŭ "plebeu" contaminat cu smradŭ "duhoare" (Miklosich, Slaw. Elem., 865; Cihac, II, 351). – Der. smîrdă, s.f. (înv., murdărie); smîrdoare, s.f. (Mold., pată de grăsime, împuţit, persoană scîrboasă); smirdar, s.m. (rododendron, Rhododendron Kotschi; afin roşu, Vaccinium vitis idaea), var. rară smîrdar, aparţine aceleaşi familii, cf. sb. smrdac "ciumăfaie", smrdelj "coriandru" (Candrea; după Tiktin şi Scriban, legat de rus. "smoroda" "coacăză"; după Conev 49, din bg. smărdar; după Diculescu, Elementele, 481, de la un gr. *σμυρρίς ‹ -ίδος ‹ μυρρίς; după Puşcariu, Dacor., III, 690, de la rosa *myrrhida; după Puşcariu, Lr., 176, de origine tracă).Trimis de blaurb, 28.12.2008. Sursa: DER
Dicționar Român. 2013.