smeri

smeri
SMERÍ, smeresc, vb. IV. refl. A avea o atitudine umilă, modestă, supusă, plină de respect. ♦ (bis.) A se arăta plin de cucernicie, de evlavie faţă de Dumnezeu. ♦ tranz. (înv.) A înfrânge mândria cuiva; a umili. – Din sl. sŭmĕriti.
Trimis de RACAI, 07.12.2003. Sursa: DEX '98

SMERÍ vb. 1. v. umili. 2. a se pleca, a se supune, a se umili. (Se smeri în faţa divinităţii.)
Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime

SMERÍ vb. v. căi, înjosi, ploconi, pocăi, regreta, umili.
Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime

smerí vb., ind. prez. 1 sg. şi 3 pl. smerésc, imperf. 3 sg. smereá; conj. prez. 3 sg. şi pl. smereáscă
Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

A SMER//Í smeriésc tranz. înv. A face să se smerească. /<sl. sumĕrjati
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

A SE SMER//Í mă smeriésc intranz. 1) A manifesta o atitudine de recunoaştere a superiorităţii sau puterii cuiva; a se pleca; a se închina. 2) rel. A se arăta plin de cucernicie. /<sl. sumĕrjati
Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

smerí (-résc, -ít), vb. refl. – A se umili, a fi supus. sl. sŭmĕriti (Miklosich, Slaw. Elem., 48; Cihac, II, 197). – Der. smerenie, s.f. (umilire, supuşenie; umilinţă), din sl. sŭmĕrenije; smericiune, s.f. (înv., umilinţă); smerelnic, adj. (înv., umil); smeren, adj. (înv., umil), din sl. sŭmĕrĭnikŭ.
Trimis de blaurb, 25.12.2008. Sursa: DER

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • šmeri — šmèri interj. žr. šmiri: Tokia mikla [pelytė], tik šmèri šmèri su uodegyte i nubėgo į oliukę Snt …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • ȍsmeri — (ȍsmori) (ȍsmere ž, ȍsmera sr) prid. br. (u zn. osam) kojih parova ili skupova ima ukupno osam …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • aroma / geur — smeri …   Woordenlijst Sranan

  • geuren — smeri …   Woordenlijst Sranan

  • reuk — smeri …   Woordenlijst Sranan

  • ruiken — smeri …   Woordenlijst Sranan

  • smér — í ž, daj., mest. ed. sméri (ẹ̑) 1. kar določa gibanje, lego glede na določeno umišljeno črto: določiti smer; druga, ista, nasprotna smer; navpična, poševna smer; smer hoje, leta, plovbe; ugotavljati smer vetra; z roko nakazati spremembo smeri;… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • globòk — ôka o prid., glóblji tudi globokéjši stil. globóčji (ȍ ó) 1. ki ima v navpični smeri navzdol razmeroma veliko razsežnost: globok prepad; globok vodnjak; ozka, globoka dolina; jama je globoka / obleka z globokim izrezom; globok žep / zapadel je… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • strán — í ž (ȃ) 1. s prilastkom vsak od obeh delov z umišljeno črto, ravnino razdeljenega predmeta, prostora: desna, prazna stran ceste; leva stran dvorane; ena stran hiše je bila ob bombardiranju porušena / leva stran vrat je zastekljena levo krilo //… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • tók — a m, mn. tokóvi in tóki (ọ̑) 1. nepretrgano, v določeni smeri gibajoča se snov, zlasti tekočina, plin: tok teče, se vrtinči; zajel ga je topel zračni tok; prestreči, zaustaviti tok z oviro // nepretrgano, v določeni smeri gibajoči se del vode v… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”