poranic

poranic
poránic1, poránici, s.m. (reg.) copil.
Trimis de blaurb, 13.10.2006. Sursa: DAR

poránic2 s.m. (reg.) plantă din bulbii căreia se prepară salepul (produs alimentar care se foloseşte la băuturile răcoritoare); poroinic.
Trimis de blaurb, 13.10.2006. Sursa: DAR

Dicționar Român. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • poranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, poranićnię, poranićni, poranićrań, poranićniony {{/stl 8}}{{stl 7}} zadać komuś wiele ran, także zranić wiele osób; bardzo pokaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopak poraniony w wypadku. Wybuch bomby w metrze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poranić — dk VIa, poranićnię, poranićnisz, poranićrań, poranićnił, poranićniony «zranić wielu albo zranić kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć» Pocisk poranił ludzi w schronie. Żołnierz poraniony w bitwie. Niedźwiedź poranił owce. Poranić sobie stopy… …   Słownik języka polskiego

  • poranić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnieść wiele ran, zostać poranionym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poranił się w czasie wypadku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać rany jeden… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poroinic — PORÓINIC, poroinici, s.m. Nume dat mai multor plante erbacee din familia orhideelor, cu tuberculi, cu frunze oblonge, lucitoare, cu flori mari, plăcut mirositoare, grupate într un spic şi care cresc în păduri umede şi umbroase (Orchis). – et. nec …   Dicționar Român

  • poharatać — dk I, poharataćam, poharataćasz, poharataćają, poharataćaj, poharataćał, poharataćany 1. posp. «poranić, dotkliwie skaleczyć w wielu miejscach» Poharatać rywala nożem. Poharatać sobie szkłem nogę. 2. posp. «pociąć, podziurawić, połamać,… …   Słownik języka polskiego

  • postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… …   Słownik języka polskiego

  • okaleczyć — dk VIb, okaleczyćczę, okaleczyćczysz, okaleczyćecz, okaleczyćczył, okaleczyćczony rzad. okaleczać ndk I, okaleczyćam, okaleczyćasz, okaleczyćają, okaleczyćaj, okaleczyćał, okaleczyćany «spowodować czyjeś kalectwo, zranić, poranić» Okaleczone… …   Słownik języka polskiego

  • podrapać — dk IX, podrapaćpię, podrapaćpiesz, podrapaćdrap, podrapaćał, podrapaćany 1. «drapiąc poranić, porysować, zostawić szramy» Podrapane do krwi ręce. Krzaki jeżyn podrapały mu nogi. 2. «poskrobać, potrzeć czymś ostrym, zwykle paznokciami» Podrapać… …   Słownik języka polskiego

  • pokaleczyć — dk VIb, pokaleczyćczę, pokaleczyćczysz, pokaleczyćlecz, pokaleczyćczył, pokaleczyćczony «poranić, skaleczyć w wielu miejscach albo kilka osób, zwierząt» Szkło pokaleczyło mu całą twarz. Odłamki pokaleczyły pasażerów. pokaleczyć się «stać się… …   Słownik języka polskiego

  • pokąsać — dk I, pokąsaćam, pokąsaćasz, pokąsaćają, pokąsaćaj, pokąsaćał, pokąsaćany «poranić przez ukąszenie; pogryźć» Pies pokąsał przechodnia. Pszczoły pokąsały dzieci. Pokąsał sobie usta z bólu …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”