obijduitor

OBIJDUITÓR, -OÁRE, obijduitori, -oare, s.m. şi f. (înv.) Asupritor, împilător. [pr.: -du-i-] – Obijdui + suf. -tor.

Trimis de ana_zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX '98



obijduitór s. m. (sil. -du-i-), pl. obijduitóri

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



OBIJDUIT//ÓR obijduitoroáre (obijduitoróri, obijduitoroáre) şi adverbial pop. Care obijduieşte; care lezează demnitatea cuiva; jignitor; ofensator. [Sil. -du-i-] /a obijdui + suf. obijduitortor

Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX