miruitor

MIRUITÓR, miruitori, s.m. (Rar) Preot care miruieşte¹. [pr.: -ru-i-] – Mirui¹ + suf. -tor.

Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX '98



miruitór s. m. (sil. -ru-i-), pl. miruitóri

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic