- memur
- memúr, memúri, s.m. (înv.) funcţionar public, comisar.Trimis de blaurb, 07.07.2006. Sursa: DAR
Dicționar Român. 2013.
memur
Look at other dictionaries:
memur — is., Ar. meˀmūr 1) Devlet hizmetinde aylıkla çalışan kimse, görevli Kasabaya gelen her yeni memur ilk olarak beni tanır. T. Buğra 2) sf. Yükümlü Sen de kaçmamasına dikkat edeceksin. Muhafazasına memursun. R. H. Karay Birleşik Sözler maiyet memuru … Çağatay Osmanlı Sözlük
memur — (A.) [ رﻮﻡﺄﻡ ] 1. görevli. 2. devlet memuru … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
memur — kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevleri yapmak üzere atanmış olan kişi … Hukuk Sözlüğü
memur etmek — görevlendirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
ikamete memur edilmek — esk. (bir yerde) sürgün cezası verilmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
sipa — memur i tabia. müterris, asker i sipahi … Çağatay Osmanlı Sözlük
ağırkanlılık — is., ğı Ağırkanlı olma durumu Tezgâhtarlar da memur olduğu için hepsinde bir memur ağırbaşlılığı ve ağırkanlılığı var. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
tezgâhtar — is., Far. destgāhdār Kahve, gazino ve mağaza vb. yerlerde tezgâhta duran, satış yapan kimse Tezgâhtarlar da memur olduğu için hepsinde bir memur ağırbaşlılığı ve ağırkanlılığı var. H. Taner Birleşik Sözler tezgâhtar ağzı … Çağatay Osmanlı Sözlük
DEFTERDAR — Defter tutan. Devletin gelir ve masraflarını tutan vazifeli memur. Eskiden Maliye Nâzırı bu nam ile anılırdı. Bir vilayetin maliye işlerine bakan memur … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
YÂVER — f. Yardımcı. Mededkâr. İmdatçı. * En yakın memur. * Devlet büyüklerinin yanında bulunan en yakın memur … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
