iz

IZ, izuri, s.n. Miros deosebit, specific, aromă particulară. ♦ spec. Miros (şi gust) neplăcut. – Din magh. íz.

Trimis de valeriu, 19.10.2004. Sursa: DEX '98



IZ s. (reg.) şmag. (Mâncarea a căpătat iz.)

Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime



iz s. n., pl. ízuri

Trimis de siveco, 15.10.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



IZ izuri n. Miros (sau gust) specific, de obicei neplăcut. iz de mucegai. /<ung. íz

Trimis de siveco, 19.10.2004. Sursa: NODEX



iz (ízuri), s.n. – Miros şi gust particular. Mag. iz (Cihac, II, 509; Tiktin; DAR), sau mai probabil tc. iz "urmă" (Bogrea, Dacor., IV, 826). – Der. izi, vb. (a mirosi).

Trimis de blaurb, 14.11.2008. Sursa: DER