- gunoire
- GUNOÍRE, gunoiri, s.f. Faptul de a (se) gunoi2; gunoit1. – v. gunoi2.Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX '98GUNOÍRE s. (agric.) gunoit. (gunoire solului înainte de semănat.)Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonimegunoíre s. f., g.-d. art. gunoírii; pl. gunoíriTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic
Dicționar Român. 2013.