dezobstrua

dezobstruá vb. (sil. -stru-a; mf. dez-), ind. prez. 3 sg. dezobstrueáză, 1 pl. dezobstruăm (sil. -stru-ăm); conj. prez. 3 sg. şi pl. dezobstruéze (sil. -stru-e-); ger. dezobstruând (sil. -stru-ând)

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



DEZOBSTRUÁ vb. I. tr. (tehn., med.) A destupa, a desfunda. [pron. -tru-a. / < fr. désobstruer].

Trimis de LauraGellner, 19.02.2005. Sursa: DN



DEZOBSTRUÁ vb. tr. (tehn., med.) a destupa, a desfunda. (< fr. désobstruer)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN