alofon

alofon: ALOFÓN, alofone, s.n. (fon.) Variantă poziţională a unui fonem. – Din fr. allophone.

Trimis de ana_zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX '98

alofón s. n., pl. alofóne

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

ALOF//ÓN alofonoáne n. livr. Variantă a aceluiaşi sunet sau fonem. /<fr. allophone

Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX

ALOFÓN s.n. (lingv.) Variantă a aceluiaşi sunet sau fonem. [< engl. allophone].

Trimis de LauraGellner, 27.10.2004. Sursa: DN

ALOFÓN s. n. (fon.) variantă a unui fonem, în funcţie de context. (< fr. allophone)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Игры ⚽ Нужна курсовая?

alofon — m IV, D. u, Ms. alofonnie; lm M. y jęz. «realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
alofón — a m (ọ̑) lingv. varianta fonema zaradi spremenjenega okolja … Slovar slovenskega knjižnega jezika
ȁlomorf — m lingv. varijanta morfema uvjetovana kontekstom (niz i nis u nizak i niskost), {{c=1}}usp. {{ref}}morfem{{/ref}}, {{ref}}alofon{{/ref}} … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
fònēm — m 〈G fonéma〉 lingv. najmanja jezična jedinica koja u riječi (u govornom lancu) unosi razlikovnu vrijednost, a nema svoje značenje; glas u strukturi jezika (roG : roK), {{c=1}}usp. {{ref}}alofon{{/ref}} ✧ {{001f}}grč … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
fonem — fònēm m <G fonéma> DEFINICIJA lingv. najmanja jezična jedinica koja u riječi (u govornom lancu) unosi razlikovnu vrijednost, a nema svoje značenje; glas u strukturi jezika [roG: roK], usp. alofon ETIMOLOGIJA grč. phṓnēma: glas … Hrvatski jezični portal

Academic Dictionaries and Encyclopedias