- clavetă
- clavétă s. f., pl. clavéteTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortograficCLAVÉTĂ s. f. (tehn.) pană care uneşte două piese ale unui mecanism. (< fr. clavette)Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN
Dicționar Român. 2013.
Dicționar Român. 2013.
claveta — (De clavo). f. estaquilla (ǁ espiga de madera) … Diccionario de la lengua española
claveta — ► sustantivo femenino Clavo de madera: ■ sacó las clavetas carcomidas y las sustituyó por piezas de metal. * * * claveta f. Estaquilla o clavo de madera. * * * claveta. (De clavo). f. estaquilla (ǁ espiga de madera). * * * ► … Enciclopedia Universal
Máquina — (Del lat. machina < gr. dórico makhana , invención ingeniosa.) ► sustantivo femenino 1 MECÁNICA, TECNOLOGÍA Conjunto de piezas o de aparatos que se mueven de modo coordinado para transformar una energía en otra o en un trabajo determinado.… … Enciclopedia Universal
Clavo — (Del lat. clavus.) ► sustantivo masculino 1 Pieza metálica larga, delgada, cilíndrica o prismática, con cabeza y punta, usada para fijar una cosa o unirla a otra: ■ necesito dos clavos para colgar el cuadro. SINÓNIMO punta 2 COCINA Capullo seco… … Enciclopedia Universal
claveter — [ klav(ə)te ] v. tr. <conjug. : 4> • 1907; claveté 1861; de clavette ♦ Techn. Fixer par une clavette. Claveter une poulie sur un arbre de transmission. ● claveter verbe transitif Fixer par le moyen d une clavette. Effectuer le clavetage d… … Encyclopédie Universelle