cacolalie

cacolalíe s. f., g.-d. art. cacolalíei

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



CACOLALÍE s.f. (psih.) Vorbire defectuoasă. [gen. -iei. / < fr. cacolalie, cf. gr. kakos – rău, lalein – a vorbi].

Trimis de LauraGellner, 25.11.2004. Sursa: DN



CACOLALÍE s. f. limbaj agramat, neintiligibil, plin de cacofonii. (< fr. cacolalie)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN