ăl

ĂL, A, ăi, ale, adj. dem. (pop. şi fam.) Cel, cea. Ăl om. [gen.-dat. sg.: ălui, ălei; gen.-dat. pl.: ălor] – lat. illum, illa.

Trimis de cata, 10.04.2002. Sursa: DEX '98



NĂVALNICUL-ĂL-MÁRE s. v. sânziene-de-grădină.

Trimis de siveco, 15.11.2007. Sursa: Sinonime



ăl adj. m. (antepus), art. m., g.-d. ălui, pl. ăi; f. sg. a, g.-d. ălei, pl. ále, g.-d. m. şi f. ălor

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic



ăl² (reg.) art. m. (omul ăl bun), g.-d. ălui, pl. ăi; f. a, g.-d. ắlei, pl. ále, g.-d. pl. m. şi f. ắlor

Trimis de Anonim, 15.06.2007. Sursa: DOOM 2