turlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, turlaćam, turlaća, turlaćają, turlaćany, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przesuwać jakiś przedmiot (najczęściej okrągły), obracając go wokół jego osi; toczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Turlać beczkę, oponę, kamyk. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ţurlac — ţurlác, ţurláci, s.m. (reg.) cioban ardelean. Trimis de blaurb, 24.03.2007. Sursa: DAR … Dicționar Român
turlać — ndk I, turlaćam, turlaćasz, turlaćają, turlaćaj, turlaćał, turlaćany pot. «popychać jakiś przedmiot, zwykle okrągły, powodując jego toczenie się» Turlać piłkę. Turlać kamień. turlać się pot. «posuwać się obracając się dokoła swojej osi, toczyć… … Słownik języka polskiego
turlać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przesuwać się, robiąc obroty; toczyć się, staczać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy turlali się z górki. Piłka turlała się po jezdni. Ołówek turlał się po stole. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
turlăci — TURLĂCÍ, turlăcesc, vb. IV. refl. (pop. şi fam.) A se ameţi de băutură; a se chercheli; p. ext. a se zăpăci. – Din turlac. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TURLĂCÍ vb. v. ameţi, chercheli, îmbăta, tur menta … Dicționar Român
katulać — ndk I, katulaćam, katulaćasz, katulaćają, katulaćaj, katulaćał, katulaćany rzad. «posuwać, popychać coś obracając, wprawiając w ruch wirowy; toczyć, turlać» Katulać piłkę. katulać się rzad. «posuwać się obracając się; toczyć się, turlać się»… … Słownik języka polskiego
kulać — ndk I, kulaćam, kulaćasz, kulaćają, kulaćaj, kulaćał, kulaćany kulnąć dk Va, kulaćnę, kulaćniesz, kulaćnij, kulaćnął, kulaćnęła, kulaćnęli, kulaćnięty, kulaćnąwszy «posuwać, toczyć coś okrągłego, turlać» Dziewczynka kulała piłkę. kulać się kulnąć … Słownik języka polskiego
taczać — ndk I, taczaćam, taczaćasz, taczaćają, taczaćaj, taczaćał, taczaćany 1. «tocząc posuwać naprzód; turlać, kulać» Taczać kulę, obręcz. 2. «tarzać w czymś, przewracać po czymś» Taczać kotlety w bułce. taczać się 1. «turlać się, tarzać się» Taczać… … Słownik języka polskiego
beat — BEAT1, adj. invar. 1. Care aparţine beatnicilor, specific beatnicilor. 2. Care aparţine unui stil distinct în rockul modern (şi în jaz). [pr.: bit] – cuv. engl. Trimis de cata, 02.06.2002. Sursa: DEX 98 BEÁT2, Ă, beţi, te, adj. 1. Care este în… … Dicționar Român
tur — TUR1, tururi, s.n. 1. Mişcare circulară a unui corp în jurul unui ax sau al unui punct fix, efectuată până la revenirea în punctul de plecare; înconjur; (sport) distanţă egală cu lungimea pistei, considerată de la punctul de plecare al… … Dicționar Român
