- suman
- SUMÁN, sumane, s.n. 1. Haină ţărănească lungă (până la genunchi), făcută din pănură, dimie, postav gros etc. (bogat ornamentată cu găitane); ţundră, zeghe, dulamă (1). 2. Ţesătură groasă de lână lucrată în casă, din care se fac sumane (1); pănură, aba, dimie. [pl. şi: (2, m.) sumani. = var.: sucmán s.n.] – Din bg. sukmanŭ.Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX '98SUMÁN s. dulamă, (reg.) contăş, recăl, (Transilv. şi Maram.) gubă. (suman de dimie.)Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: SinonimeSUMÁN s. v. aba, dimie, pănură.Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonimesumán s. n., pl. sumáneTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortograficSUMÁN sumane n. 1) Palton lung până la genunchi, confecţionat din postav gros de casă şi purtat odinioară de ţărani. 2) Ţesătură din care se confecţionează un astfel de palton. /<rus., ucr., bulg. sukmanTrimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEXsumán (-ne), s.n. – 1. Ţundră, zeghe. – 2. Pănură, aba. – var. sucman. sl., cf. bg., rus. sukman, din sl. sukno "postav" (Miklosich, Slaw. Elem., 47; Cihac, II, 3790, sau poate din tc. sükmän (Şeineanu, II, 327), cf. mag. szokman. – Der. sumănar, s.m. (vînzător de sumane); sumănărie, s.f. (meseria de sumănar, atelier de sumane).Trimis de blaurb, 10.02.2009. Sursa: DER
Dicționar Român. 2013.