- propagator
- PROPAGATÓR, -OÁRE, propagatori, -oare, s.m. şi f., adj. 1. s.m. şi f. Persoană care propagă idei, doctrine etc., care face propagandă, propagandist. 2. adj. Care se propagă. – Din fr. propagateur, lat. propagator, -oris.Trimis de ana_zecheru, 22.04.2004. Sursa: DEX '98PROPAGATÓR s., adj. 1. s., adj. popularizator, pro-povăduitor, răspânditor, (astăzi rar) vulgarizator, (fig.) semănător. (propagator de cunoştinţe folositoare.) 2. s. (bis.) predicator, propovăduitor, (înv.) mărturisitor, propovednic. (propagator al unei credinţe.)Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonimepropagatór s. m., adj. m., pl. propagatóri; f. sg. şi pl. propagatoáre, g.-d. sg. art. propagatoáreiTrimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortograficPROPAGAT//ÓR1 propagatoroáre (propagatoróri, propagatoroáre) Care se propagă. /<fr. propagateur, lat. propagator, propagatororisTrimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEXPROPAGAT//ÓR2 propagatoroáre (propagatoróri, propagatoroáre) m. şi f. Persoană care propagă ceva (o concepţie, o doctrină etc.); propovăduitor; popularizator. /<fr. propagateur, lat. propagator, propagatororisTrimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEXPROPAGATÓR, -OÁRE s.m. şi f. Cel care propagă (idei, doctrine etc.). [cf. fr. propagateur, lat. propagator].Trimis de LauraGellner, 19.02.2007. Sursa: DNPROPAGATÓR, -OÁRE s. m. f. cel care propagă (idei, doctrine etc.). (< fr. propagateur, lat. propagator)Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN
Dicționar Român. 2013.