otolit

otolit: OTOLÍT, otolite, s.n. (anat.) Corpuscul calcaros din urechea internă a vertebratelor sau din vezicula auditivă a nevertebratelor, care serveşte la formarea senzaţiei de echilibru sau la transmiterea vibraţiilor sonore. – Din fr. otolithe.

Trimis de ana_zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX '98

otolít s. n., pl. otolíte

Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic

OTOLÍT s.n. (biol.) Numele unor mici grăunţe calcaroase care se găsesc în endolimfă şi care, prin excitarea terminaţiilor nervoase, determină echilibrul. [< fr. otolithe, cf. gr. ous – ureche, lithos – piatră].

Trimis de LauraGellner, 07.01.2007. Sursa: DN

OTOLÍT s. n. corpuscul calcaros din organul de echilibru (urechea internă) sau otocist, care transmite vibraţiile sonore. (< fr. otolithe)

Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

otolit — otòlīt m <G otolíta> DEFINICIJA fiziol. kristali kalcijeva karbonata kojih je više u polukružnim ušnim kanalićima i sastavni su dio organa za ravnotežu ETIMOLOGIJA oto + lit1 … Hrvatski jezični portal
otòlit — o|tò|lit Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
otolít — s. n., pl. otolíte … Romanian orthography
otolit — is., anat., Fr. otolite İşitme taşı … Çağatay Osmanlı Sözlük
otolit — m IV, D. u, Ms. otoliticie; lm M. y anat. otolity «ziarenka soli wapnia stanowiące u niektórych kręgowców i bezkręgowców część składową narządu zmysłu równowagi; statolity» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
otolít — a m (ȋ) nav. mn., anat. drobci anorganskih snovi v ravnotežnem organu; ravnotežni kamenčki … Slovar slovenskega knjižnega jezika
statolit — STATOLÍT, statolite, s.n. 1. (anat.) Concreţiune calcaroasă conţinută de statocist. ♦ Otolit. 2. (bot.) Incluziune intracelulară, solidă, de grăunciori de amidon, la plante. – Din fr., engl. statolithe. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX… … Dicționar Român
işitme taşı — is., anat. Omurgalılarda ve bazı omurgasızlarda denge organı olan, iç kulakta bulunan kalker parçacıkları, otolit … Çağatay Osmanlı Sözlük
statolit — m IV, D. u, Ms. statoliticie; lm M. y → otolit ‹z gr.› … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias